دولت ایران بارها اعلام کرده که آزادی بیان جزء حقوق شهروندی هر شخص ایرانی است و اقلیت های قومی در ایران از این حق محروم نیستند. داشتن سازمان های فرهنگی غیر دولتی و فعالیت های فرهنگی هم طبق اظهارات مسوولان حکومتی آزاد است و هر شهروند ایرانی می تواند فرهنگ و زبان خود را تبلیغ کند و آموزش دهد. ولی دولت ایران بارها این قوانین را نقض کرده و مردم عرب زبان ایران را از حقوق ماده 19 سازمان جهانی حقوق بشر که همانا آزادی بیان است، محروم نموده است. که در این بین تعداد زیادی از فعالین فرهنگی وسیاسی و طرفداران آزادی بیان به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و توهین به مقدسات دستگیر شده اند، وتعدادی از این فعالین با حکم اعدام روبرو شدند.
حبیب الله راشدی متولد 1350 در شهر خلفیه از توابع شهر اهواز، و عضو سابق شورای شهر خلفیه در ماه فوریه 2011 به همراه تعداد زیادی از مؤسسین مؤسسه فرهنگی الحوار دستگیر شدند.
حبیب الله راشدی در مصاحبه با آرتیکل 19 اظهار داشته که ماموران اطلاعاتی در مکان های مخفی آنها را مورد شکنجه فیزیکی و روانی قرار داده اند. حبیب الله راشدی به خاطر فعالیت های فرهنگی و اظهار نظر در مورد لزوم حفظ فرهنگ عربی مردم عرب در اهواز مورد خشم دستگاه اطلاعاتی قرار گرفته بود. وی چندین بار توسط اطلاعات به خاطر اظهار نظر و بیان عقاید خویش در خصوص حق آزادی کامل برای حفظ فرهنگ عربی منطقه، دستگیر شده بود. ولی در ماه فوریه 2011، نیروهای اطلاعاتی با حمله به منزل عضو سابق شورای شهر، وی و عده زیادی از اعضای موسسه فرهنگی الحوار را دستگیر کردند.
در نهایت، هادی راشدی برادر حبیب الله راشدی و هاشم شعبانی توسط دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شدند و حبیب الله راشدی به صورت موقت از زندان آزاد شد. آزادی موقت حبیب الله راشدی فرصت مناسبی برای ایشان بود که بتواند به سمت ترکیه مهاجرت کند و در آنجا اعلام پناهندگی کند.
حبیب الله راشدی در مصاحبه اعلام کرد که ایشان قربانی بیان عقاید خویش شده است، و همچنین اعلام کرد که در هنگام دستگیری هاشم شعبانی در 12 ژانویه 2011 به خاطر عدم دسترسی به اینترنت، نتوانست به موقع خبر دستگیری هاشم شعبانی را به اطلاع سازمان های حقوق بشری در خارج از ایران برساند. بیشتر از 2 هفته بعد از دستگیری هاشم شعبانی، حبیب الله راشدی به همراه برادرش هادی راشدی در منزلش دستگیر شدند.
مردم عرب در ایران در جو پلیسی و امنیتی رعب آوری زندگی می کنند و این فضای پلیسی مردم را از ابراز عقیده واظهار نظر محروم ساخته است. در سال های اخیر به خصوص بعد از سر کار آمدن دولت احمدی نژاد این فضا شدت بیشتری به خود گرفت و تعداد زیادی از فعالین سیاسی و فرهنگی با اعدام، زندان همراه با شکنجه و تبعید روبرو شدند. با انتخاب حسن روحانی، وضعیت آزادی بیان برای مردم عرب در ایران نه تنها بهتر نشد بلکه حکم فعالینی که در دوران احمدی نژاد به اعدام محکوم شده بودند، در دوران حکومت روحانی به اصطلاح معتدل به اجرا در آمد.
در پایان این مصاحبه، آقای حبیب الله راشدی گفت: آزادی بیان در اهواز برای مردم عرب مانند یک داستان است که نام آن را شنیده اند ولی همیشه از این نعمت محروم بوده اند. فعالین فرهنگی و سیاسی در این منطقه از امنیت کافی برخوردار نیستند و دستگاه اطلاعاتی از قدرت مانور کاملی برای برخورد با فعالین فرهنگی و سیاسی و دیگر طرفداران عقیده آزادی بیان برخوردار است.
این فعالین در بازداشتگاههای اطلاعات به شدت مورد شکنجه فیزیکی و روانی قرار می گیرند به طوری که خیلی از این فعالان حتی بعد از آزادی هنوز با مشکلات روانی و جسمی مواجه هستند. برای مثال، من هیچ وقت نمی توانم نام و خاطره دوست و برادرم هادی راشدی فعال فرهنگی و یکی از مؤسسین موسسه فرهنگی الحوار را فراموش کنم. ایشان یکی از همان قربانیان نبود آزادی بیان و عقیده در ایران است که توسط دستگاه اطلاعاتی دستگیر و بعدها به صورت مخفیانه به همراه هاشم شعبانی اعدام شد.
Kamil Alboshoka is a Human Rights activist studying MA in Human Rights law. He migrated to the UK in 2006 for political asylum, and has since began work as an activist outside Iran. He currently writes about human rights violations in Ahwaz. When he lived in Ahwaz, he worked with his friends at the Alhewar Cultural Organisation, whose two founders have since been executed (in 2014).