حق آموزش بە زبان مادری یک حق انسانی و حقوق بشری است کە در اسناد و معاهدات حقوق بشری از جملە اعلامیەی جهانی حقوق زبانی ، منشور زبان مادری ، اعلامیەی حقوق اشخاص متعلق بە اقلیتهای ملی، زبانی، مذهبی، کنوانسیون حقوق کودکان، بە منشور بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و … بە آن تاکید شدە است.
اما این حق طبیعی و انسانی در قانون جمهوری اسلامی بە طور روشن بە رسمیت شناختە نشدە و تنها در اصل یازدهم قانون اساسی ، بە حق تحصیل بە زبان مادری در کنار زبان رسمی فارسی در مدارس بە صورت مبهمی نام بردە شدە است.
مسالە و خواست تحصیل بە زبان مادری سابقە نسبتا طولانی در ایران دارد و بە زمان پادشاهی رضا شاه برمیگردد. اما در ایران هموارە با این خواست انسانی و دمکراتیک ملیتهای تحت ستم مخالفت شدە است. رضا شاه کە وظیفە خود را مدرن کردن ایران بر مبنای تاریخ ٢٥٠٠ سالەی شاهنشاهی میدانست، ناسیونالیسم فارسی ، ایرانی را بە ایدئولوژی رسمی تبدیل کرد کە در آن تنها زبان و فرهنگ فارسی حق ابراز داشت، البتە در رسانەهای جمعی در آن زمان موزیک و ترانە بە زبانهای ترکی و کردی و گیلکی پخش میشد.
اما با نظارت کامل و با محدودیت بسیار اگر از خطوط قرمز سیاست رسمی دولت خارج میشد بە شدت با آن برخورد میشد .
بعد از پیروزی انقلاب بهمن مردم ایران، بدین علت کە ملیتهای تحت ستم در این انقلاب نقش داشتند و هنوز حکومت جدید پایەهای قدرت خود را مستحکم نکردە بود ، رژیم اسلامی بر اثر فشارهای موجود در جامعە مجبور شد در اصل ١٥ قانون اساسی اشارەهای مبهمی بە حقوق اقلیتهای ایران بکند.
طبق اصل ١٥ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ” زبان و خط رسمی ایران فارسی است ، اما استفادە از زبانهای قومی در مطبوعات و رسانەهای گروهی و تدریس بە زبان آنها در مدارس و در کنار زبان فارسی آزاد است، اما همچنان کە همگان میدانند، حتی این اصل مبهم نیز عملا بە اجرا درنیامدە و از تحصیل بە زبان مادری در هیچ یک از مناطقی کە ملیتهای غیر فارس زندگی میکنند خبری نیست. تنها در رادیو و تلویزیون بە صورت محدود از زبان مادری میلیتهای غیر فارس استفادە میشود، کە این استفادە در واقع در خدمت اشاعەی زبان و فرهنگ آن مردمان نبودە و بە زبان ملیتهای غیر فارس جهانبینی و ایدئولوژی نظام اسلامی حاکم بر ایران تبلیغ میشود.
حق تکلم و تحصیل بە زبان مادری نە تەنها یک حق طبیعی و انسانی است، بلکە در جهان امروز بە عنوان یک حق سیاسی و اجتماعی نیز پذیرفتە شدە است و بر اساس مانیفیست یونسکو دولتها موظف هستند کە این میراث گرانبهای فرهنگی را پاسداری نمایند.
از طرف دیگر زبان مادری جزئی از هویت فرهنگی هر مردمی محسوب می شود. روانشناسان کودکان همگی بە این امر تاکید می کنند کە کودکان ابتدا با زبان مادری خود بە بیان احساسات خود میپردازند و بە زبان مادری خود اولین شناخت را از خود و محیط پیرامون خود بدست می آورند .
روند یادگیری زبان مادری از بدو تولد کودک اغاز میشود و طی این فرایند ، عناصر هویتی فردی شکل میگیرد و او را قادر میسازد در میان جامعە خود, بە ایفای نقش بپردازد.
محدود شدن کودکان از این روند طبیعی ، توانایی کودکان را بە تحصیل میبرد و آنها را از برقراری ارتباط طبیعی با محیط اطراف خود ناتوان می سازد . زبان بازتاب دهندە اندیشە ، فرهنگ ، آداب و رسوم مردمانی است کە بدان زبان سخن میگویند.
بر این اساس هر گونە تلاشی در جهت محدود کردن یا جلوگیری از بکارگیری زبان مادری بە معنی تلاش برای نابودی فرهنگ و اندیشەی ان مردم است.
در ایران کە مردمانش بە زبانهای فارسی، ترکیە اذربایجانی ، کردی ،عربی ، بلوچی و … سخن میگویند ، تنها زبان فارسی بە رسمیت شناختە شدە است و آذربایجانیها ، عربها ، کردها و بلوچها و ترکمنها از تحصیل و آموزش و فعالیتهای فرهنگی و سیاسی و اجتماعی با زبان مادری خود نە تنها محروم اند ، بلکە هرگونە تلاشی جهت آزادی زبان مادری جرم محسوب میشود و زندانهای جمهوری اسلامی پر از انسانهای است کە جرمشان تلاش برای دفاع از زبان مادری و فرهنگ خودشان بودە است. اکنون یکی از معضلات اجتماعی نظام آموزش و پرورش ایران پدیدەی بازماندگی از تحصیل و افت تحصیل در سطح آموزش عالی است، بر اساس آمارهای موجود بیشترین افت تحصیلی در ایران در مناطقی است کە زبان مادری آنها فارسی نیست و از ابتدای کودکی ناچار می گردند کە بە زبانی الفبا را یاد بگیرند کە زبان مادری انها نیست، در نتیجەی این معضل سالانە هزاران کودک تحصیل را ترک می کنند و آنهایی را کە بە تحصیل ادامە می دهند در سطع آموزش عالی بە افت شدید دچار می شوند.
مصوعیت تحصیل بە زبان مادری باعث شدە کە تحصیل کودکان در مناطقی چون آذربایجان ، کردستان ، خوزستان، ترکمن صحرا و بلوچستان با افت شدید مواجە شوند
اهمیت حیاتی آموزش بە زبان مادری باعث شدە است کە ملیتهای غیر فارس در چند سال اخیر بە تلاشهای خود جهت آزاد شدن و عملی شدن تحصیل بە زبان مادری بیفزایند. زیرا آزادی تحصیل بە زبان مادری نە تنها باعث رشد فرهنگی و اجتماعی مردمان ایران می شود، بلکە می توانند نقش بسزایی در کاهش کشمکشهای ملی و شووینیستی در جامعە ایران ایفا کنند.
” مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی ” گزارشی را منتشر کردە کە در آن گزارش آمدە است ، کە ظرف ٦ سال اخیر حدود ٥ میلیون نفر از دانش آموزان مدارس مردود شدە اند و کارشناسان بر این امر تاکید می کنند کە بیشترین میزان این مردودی ها در مناطقی از ایران رخ دادە است کە زبان مادری آنها زبان غیر فارسی بودە است
شیرزاد عبدالهی از کارشناسان مسائل آموزش و پرورش ایران در مصاحبەای با سایت ”خبر انلاین” اظهار می دارد کودکانی کە در این مناطق {مناطق غیر فارسی زبان} بە مدرسە میروند بە دلیل عدم آشنایی با زبان فارسی و مواجە شدن با آن دچار شوک وحشتناکی می شوند و خود را نمی توانند با آن تطبیق دهند .
با وجود پایەی گزارشات دولتی ایران مبنی بر وجود معضلات تحصیلی و مردود شدن میلیونی دانش آموزان مناطق غیر فارس زبان ، دولت جمهوری اسلامی تاکنون در این مورد هیچ گونە اقدام عملی انجام ندادە است ، بلکە برعكس هرگونە حرف زدن دربارەی لزوم تحصیل بە زبان مادری را نیز بر نمی تابد و اساسا طرح این مسالە را تهدیدی برای تمامێت نظامش تلقی می کند. در حالیکە در بسیاری از کشورهای دو زبانە و چند زبانە ، یادگیری زبان مادری بە صورت طبیعی صورت میگیرد و در این کشورها وجود تعدد زبانی را نە همچون تهدیدی برای ثبات کشور، بلکە همچون فرصتی برای تعالی فرهنگی و گسترش فرهنگ تکثیر بدان نگریستە می شود.